Παράπλευρος πολιτισμός για το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Αψυχολόγητη η ενέργεια της ακύρωσης του Summer Nostos Festival τρεις μήνες πριν τη διεξαγωγή του...

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Ερχεται λοιπόν το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος και, πριν ακόμα προλάβουμε να δούμε τι γίνεται, ακυρώνει το καλοκαιρινό του φεστιβάλ. Τρεις μήνες πριν τη διεξαγωγή του. Δεν περίμενε καν να περάσουν λίγες εβδομάδες να ανιχνεύσει πως θα πάει η κατάσταση στην Ελλάδα. Μπορεί, ευχόμαστε, Μάιο να έχουν όλα τελειώσει. Ή, να τελειώνουν. Και να ανοίγεται μπροστά μας ένα μουσικό καλοκαίρι να μαζέψουμε τα συναυλιακά μας κομμάτια.

Μία αρνητική, για το χώρο της μουσικής βιομηχανίας στην Ελλάδα, απόφαση. Δημιουργεί άσχημο κλίμα στην αγορά, στον κόσμο, νεκρώνει την ήδη ασθμαίνουσα προπώληση, ζορίζει τους υπόλοιπους διοργανωτές.

Ενώ λειτουργεί και πολύ αρνητικά στη ψυχολογία του σήμερα. Χθες η ανακοίνωση σόκαρε έναν ολόκληρο κόσμο.

Αλλωστε από την ακύρωση ενός φεστιβάλ μέχρι την 100% πραγματοποίησή του με όλα τα ονόματα που έχει ανακοινώσει εξαρχής, υπάρχουν πολλά ενδιάμεσα στάδια. Εντάξει, κάποιοι καλλιτέχνες μπορεί να μην έρθουν, κάποιοι άλλοι όμως; Πώς το ακυρώνεις στο σύνολό του; Πιθανό είναι να χάσουμε στην πορεία τον Caribou λόγου χάριν για λόγους ανωτέρας βίας αλλά γιατί να μη γίνονταν οι συναυλίες του Πέτρου Κλαμπάνη (22/6), του Μιχάλη Χατζηγιάννη (23/6), της Ελενας Παπαρίζου (27/6) ή της Φωτεινής Βελεσιώτου (25/6); Είναι ίδιο άραγε ένας καλλιτέχνης να καταφθάνει από τη Νέα Υόρκη και ίδιο από το Χαλάνδρι; 

Συγγνώμη, αλλά δεν ξέρω αν κατάλαβε το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος ότι με την απόφασή του αυτή αποδεικνύει στο κοινό πως δεν ενδιαφέρεται και τόσο για τον πολιτισμό. Τον πολιτισμό που αποτελεί καταφύγιο για όλους στις δύσκολες στιγμές. Σαν παράπλευρη... απώλεια. Ούτε καν βιτρίνα. Δεν είχε δώσει τέτοια δείγματα.