«Μικρή είχα ψύχωση με τον Φοίβο Δεληβοριά»

Η Νεφέλη Φασούλη μιλάει στο Loaded.

Του Παναγιώτη Χαραλαμπάκη

Η αλήθεια είναι πως ήθελα εδώ και καιρό να μιλήσω με τη Νεφέλη Φασούλη. Είναι μία περίπτωση που τουλάχιστον σε ό,τι αφορά εμένα, χωρίς να το επιδιώξω, έφταναν στ’ αυτιά μου τραγούδια της που το κάθε ένα ήταν και μιας όμορφη έκπληξη. Η κυκλοφορία της «Βόλτας» και η αναμενόμενη κυκλοφορία του νέου δίσκου της το καλοκαίρι ήταν νομίζω η ιδανική συνθήκη για να γίνει αυτή η κουβέντα.

Θα ήθελα -αν υπάρχει- να μου πεις ένα πράγμα που κατά τη γνώμη σου έπαιξε τον πιο καθοριστικό ρόλο στο να μιλάμε εμείς σήμερα;

Αν το πιάσουμε από το πώς ξεκίνησε όλο αυτό «φταίει» μια καθηγήτριά μου στο Λύκειο, η οποία ήταν πάρα πολύ υποστηρικτική. Εγώ πήγαινα σε ένα δημόσιο σχολείο, στην Αθήνα και τα αγαπάω πολύ τα δημόσια σχολεία, αλλά σχεδόν καμία περαιτέρω προτροπή δεν υπήρχε προς την τέχνη. Εγώ ήμουν καλή μαθήτρια και ήταν λίγο πολύ καθορισμένο το τι θα κάνω. Οπότε ήρθε αυτή η φοβερή γυναίκα και έκανε μία ερασιτεχνική θεατρική ομάδα και στην ουσία μας έδινε την ώθηση ώστε να κάνουμε συνέχεια πράγματα σχετικά με την τέχνη. Από εκεί εγώ πήρα ένα μικρόβιο και από το Λύκειο και μετά δεν σταμάτησα να στέλνω σε διαγωνισμούς και σε φεστιβάλ. Άρχισα να το κυνηγάω και με κάποιο τρόπο ήρθαν όλα, το ένα μετά το άλλο και φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε τώρα. Δηλαδή πιστεύω ότι αν δεν υπήρχε αυτή η γυναίκα που με τον τρόπο της μου είπε ότι εσύ αυτό μπορείς να το κάνεις, δεν θα είχαμε φτάσει μέχρι εδώ. Βέβαια στη συνέχεια υπήρξαν και πολλές άλλες συγκυρίες, γνώρισα ανθρώπους που δουλεύουν χρόνια στο χώρο. Τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, τον Φοίβο και κάπως έτσι φτάσαμε τώρα να μιλάμε για έναν δίσκο.

Ήταν πιο δύσκολο σε μία περίπτωση σαν τη δική σου που ήσουν καλή μαθήτρια οπότε η πρώτη σκέψη είναι ότι θα έκανες -και όντως έκανες, σπούδασες νομική- μία επιλογή από τις αναμενόμενες; Ήταν πιο δύσκολο να πείσεις τον περίγυρο ότι δεν θα κάνεις αυτό που είναι το προφανές, αλλά θα κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις;

Ο περίγυρος γενικά -και βγάζω την οικογένεια μου από τον περίγυρο- ήταν κάτι παραπάνω από υποστηρικτικός. Δηλαδή ένιωθα πάντα ότι έπαιρνα την υποστήριξη όλων. Η οικογένεια, αν και είναι επίσης υπερυποστηρικτική, πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού έχει ότι παράλληλα θα κάνω και δικηγορία, ότι δεν έχει κλείσει αυτό το κεφάλαιο. Αλλά να σου πω την αλήθεια ούτε εγώ θα ήθελα να το κλείσω, απ’ την άποψη ότι κόπιασα αρκετά για να τελειώσω και βέβαια είναι και η πραγματικότητα τέτοια που επιβεβαιώνει ότι καλώς υπάρχει και κάτι ακόμα. Γενικά πάντως δεν συνάντησα κάποιο εμπόδιο ή κάποια -ας πούμε- απογοητευτική προσέγγιση. Με τον τρόπο τους όλοι ήταν πολύ υποστηρικτικοί, απλά νομίζω ότι θα είχε έρθει το εμπόδιο αν έλεγα ότι παρατάω τη σχολή μου. Αλλά επειδή τα έκανα όλα σωστά, τουλάχιστον με τον τρόπο που οι άλλοι ήθελαν, δεν συνάντησα κάποιο πρόβλημα.

Τα τραγούδια που τραγουδάς είναι τα τραγούδια που φανταζόσουν ότι θα τραγουδήσεις; Ανήκουν στα ακούσματά σου;

Λοιπόν είναι λίγο πολύπλοκη ιστορία αυτό γιατί εγώ έχω πολυποίκιλα ακούσματα, ας πούμε αν ανοίξεις το Spotify μου τώρα πρώτο πράγμα που έχει είναι σίγουρα τζαζ, αλλά μπορεί να έχει μετά Χαρούλα Αλεξίου. Δηλαδή στην ανασκόπηση του Spotify που σου λέει τι είναι αυτό που άκουσες περισσότερο τη χρονιά που πέρασε είχα νούμερο 1 τη Cecile McLorin, δεύτερη την Ελένη Βιτάλη, τρίτη τη Χαρούλα Αλεξίου. Είναι παράνοια τα ακούσματά μου. Αλλά κυρίως εγώ μικρή είχα ψύχωση με τον Φοίβο Δεληβοριά, δηλαδή τον άκουγα όπου και να πήγαινε για συναυλία, μάζευα τις συνεντεύξεις του, κρατούσα διάφορα αποκόμματα από εφημερίδες. Κατά ένα περίεργο τρόπο έχει συνδυαστεί το πόσο εγώ αγαπούσα τον Φοίβο Δεληβοριά σαν τραγουδοποιό με τα ακούσματά μου μέσα σε αυτό το δίσκο που έρχεται, και αυτό νομίζω είχε και σαν στόχο ο Φοίβος να βρει ένα συνδυασμό όλων των πραγμάτων που συμβαίνουν στο κεφάλι μου και να τα κάνει ένα πολύ μικρό αριστούργημα για αυτό και ο δίσκος λέγεται «Ο κόσμος». Συνυπάρχουν τα ακούσματά μου στο δίσκο.

Τα τραγούδια που έχουμε ακούσει -και εννοώ το «Για ένα καλοκαίρι», τη «Βόλτα» που βγήκε τώρα και το «Μόνο ψέματα»- θα είναι και τα τρία στο δίσκο; Ρωτάω διότι βγάζει και ο Φοίβος ένα δίσκο.

Το «Μόνο ψέματα» είναι στο δίσκο του Φοίβου, και δικαιωματικά. Σ’ αυτό το τραγούδι στηρίζεται και όλο το πρότζεκτ του Φοίβου, και η παράστασή του πέρυσι στο Κύτταρο είχε νομίζω τον ίδιο τίτλο. Είναι ένα κομμάτι υπέροχο, πολύ βιωματικό και νιώθω ότι εγώ μόνο το στόλισα στην πραγματικότητα και βέβαια είναι και πολύ μεγάλη μου χαρά που συμμετείχα. Οπότε αυτό είναι στο δίσκο του Φοίβου που θα κυκλοφορήσει μετά το Φθινόπωρο. Είναι αδελφάκια βέβαια αυτοί οι δύο δίσκοι, μαζί στην ουσία ολοκληρώθηκαν και ηχογραφήθηκαν, αλλά έτσι όπως μας τα έφερε ο κορονοϊός πρώτα θα κυκλοφορήσει ο δικός μου δίσκος και μετά θα ακολουθήσει ο δίσκος του Φοίβου.

Είχα διαβάσει κάπου ότι επρόκειτο να κυκλοφορήσουν και την ίδια μέρα οι δύο δίσκοι.

Ναι, έτσι ήταν ο αρχικός στόχος. Δυστυχώς όμως. Απ’ την άλλη ο δικός μου δίσκος είναι πιο καλοκαιρινός, οπότε κατά μία έννοια του ταιριάζει να βγει το καλοκαίρι. Ο στόχος είναι να κυκλοφορήσει αρχές καλοκαιριού και θα έχει 10 κομμάτια. Θα κυκλοφορήσει ένα ακόμα τραγούδι μέχρι τότε. Του Φοίβου είναι λίγο πιο εσωτερικός, πιο βιωματικός ο δίσκος.

Πώς προέκυψε η ιδέα να γίνει ο δίσκος;

To «Για ένα καλοκαίρι» προέκυψε μέσα από την συνεργασία στην «Ταράτσα του Φοίβου», της παράστασης αυτής που κάνουμε κάθε καλοκαίρι και στην οποία κάθε χρόνο γίνονται πολύ όμορφες συναντήσεις. Όταν ήρθε η στιγμή να πούμε τι θα κάνω φέτος, του είπα «γιατί δεν γράφεις ένα ωραίο τραγούδι, καλοκαιρινό για την Ταράτσα;». Εντωμεταξύ ο Φοίβος, όταν του κάνεις παραγγελία και του δίνεις το ζητούμενο, πραγματικά είναι ο πιο άριστος διεκπεραιωτής και μας έφερε μια μέρα αυτό το πολύ ωραίο αριστουργηματάκι. Ήταν ότι έπρεπε για το σκοπό που το θέλαμε. Και επειδή νομίζω ότι και εκείνος όσο και εγώ το διασκεδάσαμε πάρα πολύ, είπαμε να το συνεχίσουμε. Εντωμεταξύ εγώ εξέφραζα πολύ συχνά τον προβληματισμό μου στο Φοίβο σχετικά με το ποιο ακριβώς πρέπει να είναι το ρεπερτόριό μου και το πως θα συνδυάσω αυτά που αγαπώ, όπως πχ τη τζαζ που τη λατρεύω και το λαϊκό. Οπότε ο Φοίβος είχε τα δεδομένα πριν ξεκινήσει να γράφει τα τραγούδια.

Η όλη διαδικασία της ηχογράφησης μέσα στις καινούργιες συνθήκες πώς ήταν;

Λίγο αγχώδης και αποστειρωμένη. Λίγα άτομα στο χώρο. Εμείς ξεκινήσαμε να γράφουμε λίγο πριν το lockdown του Νοεμβρίου. Αλλά αν παρατηρήσεις και τους συντελεστές του δίσκου είμαστε έτσι κι αλλιώς λίγοι. Έπαιξε ρόλο και η συνθήκη σε αυτό, φυσικά.

Άλλες συμμετοχές στο δίσκο υπάρχουν;

Ο Φοίβος εννοείται πως συμμετέχει στο δίσκο σε ένα πολύ όμορφο κομμάτι, το τελευταίο του δίσκου, που λέγεται η «Η ζωή και η σκηνή», που είναι επίσης βιωματικό. Περιγράφει το πως γνωριστήκαμε και το πως αγαπηθήκαμε επάνω στη σκηνή. Μια ακόμα συμμετοχή έκπληξη για την οποία είμαι υπερχαρούμενη και είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, είναι ο Δημήτρης Μεντζέλος από τα Ημισκούμπρια, σε ένα κομμάτι πολύ πολύ ιδιαίτερο, που πιστεύω θα το χορέψουμε πάρα πολύ το καλοκαίρι. «Θα σου πω εγώ», λέγεται το κομμάτι αυτό. Αυτά, δεν λέω τίποτα άλλο. Τα υπόλοιπα θα τα ακούσετε.

Πώς ήταν η εμπειρία σου από την Ταράτσα;

Φανταστική εμπειρία και φανταστικό θέαμα που έλειπε. Έχει πλέον ωριμάσει και αναπτυχθεί πάρα πολύ. Δουλεύουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι για αυτό. Και φυσικά έχει το χαρακτήρα σύγχρονης επιθεώρησης. Νοσταλγώ το καλοκαίρι και το περιμένω με ανυπομονησία για να ξεκινήσει η Ταράτσα.

Ποιες ήταν οι δικές σου αγαπημένες βραδιές;

Εχω συγκινηθεί πιο πολύ με τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά, την οποία δεν είχα καταφέρει να την δω ζωντανά ποτέ ως τότε. Είναι και μια ερμηνεύτρια που άνηκε από πολύ νωρίς στα ακούσματά μου. Και όταν ήρθε ήταν εξαιρετική και τρομερά συγκινητική. Είχα συγκινηθεί επίσης πολύ με τον Αργύρη Μπακιρτζή και την ξεχωριστή του ενέργεια. Είναι σα να ήταν φίλος μας από πάντα. Επίσης οι Χατζηφραγκέτα, τους οποίους εγώ δεν είχα προλάβει να τους δω, πριν σταματήσουν να παίζουν παρέα και στην Ταράτσα έγινε η επανένωσή τους. Έτριζαν τα πατώματα. Τέτοια ήταν η ένταση. Και από την τελευταία χρονιά ήταν τέλεια στο live της Μάρθας Φριντζήλα, που ήταν μαζί με τον Εισβολέα.

Προγραμματίζεις το καλοκαίρι να παρουσιάσεις τον δίσκο, αν βέβαια οι συνθήκες το επιτρέψουν; Θα είναι πιστεύω πιο ευνοϊκές.

Η αλήθεια είναι πως και το υλικό ταιριάζει να κυκλοφορήσει μέσα στο καλοκαίρι. Είναι τραγούδια του έξω. Άρα ναι, ιδανικά θα ήθελα να μπορέσω να τα παρουσιάσω μέσα στο καλοκαίρι. Αυτή ήταν εξ’ αρχής η πρόθεσή μου. Κατά τα άλλα εγώ θα συνεχίσω κανονικά να παίζω με τον Φοίβο, είμαι κομμάτι της μπάντας του. Αλλά θέλω να πιστεύω πως και με τη δική μου την εταιρία τη United we fly, να οργανώσουμε κάτι ώστε να παρουσιαστούν τα καινούργια τραγούδια.

Πως εξελίχθηκε για σένα μέσα σ’ αυτό τον ένα χρόνο η νέα αυτή συνθήκη της πανδημίας;

Τον πρώτο καιρό η αλήθεια είναι πως ξεκουράστηκα, όμως στην πορεία εκεί γύρω στον ένα μήνα υπήρξε μια απότομη βουτιά στη θλίψη και στην αβεβαιότητα. Και από οικονομικής άποψης. Προσαρμόστηκα στη νέα πραγματικότητα σχετικά γρήγορα, προσπάθησα όσο γίνεται να διαβάζω περισσότερο στο σπίτι, έκανα και μέσω τηλεκπαίδευσης και ένα μεταπτυχιακό τότε, ωστόσο ακόμα και τώρα, ένα χρόνο μετά βλέπω εφιάλτες ότι μεταδίδω τον ιό σε κάποιο δικό μου άνθρωπο και κάτι παθαίνει. Νομίζω πως έχει διακυμάνσεις μέσα μου όλο αυτό. Δεν είμαι σίγουρη αν έχω προσαρμοστεί ή αν έχω αποστασιοποιηθεί τόσο που το βλέπω πια σαν εξωτερικός παρατηρητής.

Τι όνειρα κάνεις για την επόμενη δεκαετία σου στο τραγούδι;

Τα όνειρά μου δεν έχουν να κάνουν τόσο με τη δημοφιλία, αλλά με το να έχω καλά τραγούδια στο ρεπερτόριό μου. Θέλω να τα αγαπήσει και ο κόσμος φυσικά, αλλά ιδανικά θα ήθελα να έχω 1-2 δίσκους ακόμα για τους οποίους να είμαι όσο περήφανη είμαι αυτή τη στιγμή. Και ένα πράγμα που επίσης ονειρεύομαι είναι το να έχω κάποτε και δική μου μουσική, διότι γράφω.

Νεφέλη σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ.

Εγώ σ’ ευχαριστώ.