Ο μπασίστας Mo Foster, που έπαιξε σε πάνω από 400 άλμπουμ και singles, πέθανε στα 78 του χρόνια

Του Ηλία Σελιμά

Ο Βρετανός μπασίστας Mo Foster, ο οποίος συνεργάστηκε με ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνών του ροκ, των μπλουζ και του prog σε μια καριέρα που διήρκεσε επτά δεκαετίες, πέθανε σε ηλικία 78 ετών στις 3 Ιουλίου (Δευτέρα). Την είδηση επιβεβαίωσε ο κιθαρίστας Ray Russell, μακροχρόνιος συνεργάτης του, ο οποίος βρισκόταν δίπλα στο κρεβάτι του Foster όταν πέθανε.

Αφού κατασκεύασε το δικό του μπάσο ως έφηβος επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμο προς πώληση, ο Foster συνίδρυσε το prog-jazz συγκρότημα Affinity πριν αναπτύξει ένα ρόστερ συναυλιών που περιελάμβανε συνεργασία με τους Phil Collins (στην πρώτη του σόλο περιοδεία το 1982 και στο άλμπουμ Hello, I Must Be Going εκείνης της χρονιάς), Jeff Beck, Eric Clapton, Roger Glover, Michael Schenker, Sting και πολλούς άλλους.

Ηχογράφησε με τους Meat Loaf, Gerry Rafferty, Brian May, Ringo Starr, Peter Green και άλλους. Τακτικός συμμετέχων σε τηλεοπτικά και κινηματογραφικά sessions, ακούγεται στα soundtracks των ταινιών James Bond For Your Eyes Only και Octopussy. Έγραψε επίσης βιβλία για τη μουσική και κυκλοφόρησε έναν αριθμό σόλο άλμπουμ. Το μπάσο του εμφανίζεται σε πάνω από 400 άλμπουμ και σινγκλ.

"Στο παρελθόν είχα το προνόμιο να παίξω, για παράδειγμα, με τον Jeff Beck στο Greek Theatre του Λος Άντζελες, τον Phil Collins στο Hammersmith Odeon του Λονδίνου, τον συνθέτη της τζαζ Gil Evans στο Montreux Jazz Festival και τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου στο θέατρο Barbican του Λονδίνου", δήλωσε κάποτε στο Bass Inside.

"Κάθε εμφάνιση ήταν υπέροχη (ή τρομακτική) με τον δικό της τρόπο. Δεκαετίες στο στούντιο με έχουν διδάξει να έχω επίγνωση των αναγκών του τραγουδιού, των απαιτήσεων της γραμμής του μπάσου και του πραγματικού ήχου που φτιάχνω. Όταν δρομολογείς ένα τραγούδι, είναι καλό να σπρώχνεις πολλές ιδέες - υπερβολικά πολλές, μάλιστα - μερικές από τις οποίες μπορεί να γίνουν και hooks. Αλλά συνειδητοποίησα επίσης ότι αν μπορείς να παίξεις μια νότα όμορφα, και στο σωστό σημείο, τότε είσαι στο δρόμο".

Στο προσωπικό του αφιέρωμα, ο Russell εξέφρασε τη θλίψη του για το τέλος της 50χρονης φιλίας τους. "Κράτησα το χέρι του, τον φίλησα, τον αποχαιρέτησα και έπεσε σε βαθύ ύπνο", είπε ο κιθαρίστας. "Έξι ώρες αργότερα είχε γλιστρήσει μακριά, ελπίζοντας να ενωθεί με τους διάσημους άλλους που μας άφησαν.

"Θα υπάρξουν αναρτήσεις για το τι μουσικά ύψη πέτυχε ο Mo... Ήταν ένας δάσκαλος, αλλά και ένας μετρ στο να κάνει τα πιο απαίσια πράγματα αστεία". Πρόσθεσε ότι οι "αξίες και η ακεραιότητα του Foster ήταν χαραγμένες σε οτιδήποτε [έγραφε, έπαιζε και συνέθετε]", καταλήγοντας: "Δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος Μο".