Μια νύχτα παρέα με τον The Weeknd στη μεγάλη οθόνη – και στην καρδιά μου

Ήμασταν στην πρεμιέρα!

Της Γεωργίας Δουκάκη

Υπάρχουν εμπειρίες που ξεχωρίζουν από την πρώτη στιγμή. Εμπειρίες που δεν είναι απλώς γεγονότα, αλλά συναισθήματα που σε κατακλύζουν, εικόνες που μένουν χαραγμένες μέσα σου. Κάπως έτσι ήταν και το βράδυ της Τρίτης 6 Μαΐου, όταν βρέθηκα στην πρεμιέρα της ταινίας Hurry Up Tomorrow του The Weeknd, στα Village Cinemas στο The Mall Athens.

Η προσμονή μου ήταν μεγάλη. Ως fan που ακολουθώ την πορεία του εδώ και χρόνια, ήξερα πως δεν θα έβλεπα απλώς μια ταινία. Και είχα δίκιο. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά, ένιωσα πως βυθίζομαι σε έναν κόσμο γνώριμο και ταυτόχρονα αλλόκοτα καινούριο. Ήταν σαν να ζούσα μέσα σε ένα ατελείωτο music video του αγαπημένου μου καλλιτέχνη – μια οπτικοακουστική εμπειρία γεμάτη ένταση, σκοτάδι και συναίσθημα.

Η αισθητική της ταινίας είναι καθηλωτική. Τα πλάνα, οι φωτισμοί, οι σιωπές – όλα δούλευαν μαζί για να χτίσουν κάτι βαθύτερο από μια κλασική κινηματογραφική αφήγηση. Και όσο εξελισσόταν η ιστορία, μέσα στην αίθουσα ακούγονταν τραγούδια που αγαπώ και με έχουν συνοδεύσει σε στιγμές της ζωής μου. Η εμπειρία να τα ακούς σε απόλυτη ένταση, μέσα από τα μεγάλα ηχεία του κινηματογράφου, είναι τόσο έντονη που νιώθεις να σε τυλίγει ολόκληρο. Σε διαπερνά.

Ο Abel Tesfaye – όπως προτιμά πλέον να παρουσιάζεται – δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με εύκολα μέσα. Σου ζητά να μπεις στον κόσμο του, να ακολουθήσεις την εσωτερική του διαδρομή. Η ταινία έχει κάτι το προσωπικό, το υπαρξιακό. Ένας αληθινός fan θα την αναγνωρίσει αμέσως ως μέρος της ευρύτερης καλλιτεχνικής του εξέλιξης. Δεν είναι μια «απλή» προσπάθεια για να δοκιμάσει κάτι νέο. Είναι μια φυσική συνέχεια της μουσικής του πορείας.

Όταν τελείωσαν οι τίτλοι τέλους, έμεινα για λίγο στη θέση μου. Δεν μπορούσα να σηκωθώ αμέσως. Ένιωθα συγκίνηση. Ευγνωμοσύνη. Να βλέπω τον The Weeknd στη μεγάλη οθόνη, να εξελίσσεται, να μας ανοίγεται με αυτόν τον τρόπο, ήταν για μένα κάτι παραπάνω από μια κινηματογραφική εμπειρία. Ήταν προσωπική.

Και φυσικά, θα ξαναδώ την ταινία από τις 15 Μαΐου, όταν ξεκινά η επίσημη προβολή της στα Village Cinemas. Γιατί τέτοιες στιγμές δεν ζουν μόνο μία φορά. Κρατούν μέσα τους το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας νέας. Κι εγώ, ως fan, δεν θα μπορούσα να λείπω.