GEMMA: «Η μουσική δεν είναι μόνο δική σου, άλλα ανήκει και σε όποιον την κάνει δική του»
Λίγο πριν τη συναυλία τους στο AUΧ, μίλησαν στο loaded

Σε ηλικία 81 ετών
Του Ηλία Σελιμά
Ο συνιδρυτής, τραγουδιστής και πιανίστας/πληκτράς των Supertramp, Rick Davies, πέθανε το Σάββατο σε ηλικία 81 ετών, μετά από 10 χρόνια μάχης με το πολλαπλό μυέλωμα.
Η είδηση επιβεβαιώθηκε στη σελίδα της μπάντας στο Facebook. Ο Davies ήταν το μόνο σταθερό μέλος των Supertramp, που σχηματίστηκαν το 1970. Έγραψε και τραγούδησε επίσης πολλά από τα πιο δημοφιλή τραγούδια τους, όπως τα «Bloody Well Right», «Crime of the Century» και «Goodbye Stranger».
Όταν ο Hodgson (έτερο βασικό μέλος των Supertramp) αποχώρησε για να ακολουθήσει σόλο καριέρα, ο Davies ανέλαβε ως μοναδικός frontman, κυκλοφορώντας τέσσερα ακόμη άλμπουμ και πραγματοποιώντας συνεχείς περιοδείες. Η μπάντα αποχαιρέτησε τον Davies με την παρακάτω ανακοίνωση:
«Ο Rick Davies, ιδρυτής, τραγουδιστής και συνθέτης των Supertramp, απεβίωσε το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου σε ηλικία 81 ετών, μετά από μάχη 10 ετών με το πολλαπλό μυέλωμα.
Γεννημένος στο Σουίντον της Αγγλίας το 1944, η αγάπη του Rick για τη μουσική ξεκίνησε στην παιδική του ηλικία, ακούγοντας το «Drummin' Man» του Gene Krupa, η οποία εξελίχθηκε σε μια δια βίου πάθος για τη τζαζ, το μπλουζ και το ροκ εν ρολ. Ως συν-συνθέτης, μαζί με τον Roger Hodgson, ήταν η φωνή και ο πιανίστας πίσω από τα πιο εμβληματικά τραγούδια των Supertramp, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία της ροκ μουσικής. Η γεμάτη συναίσθημα φωνή του και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του στο Wurlitzer έγιναν ο παλμός του ήχου της μπάντας.
Εκτός σκηνής, ο Rick ήταν γνωστός για τη ζεστασιά, την ανθεκτικότητα και την αφοσίωσή του στη σύζυγό του Sue, με την οποία μοιράστηκε πάνω από πέντε δεκαετίες. Αφού αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας, που τον εμπόδισαν να συνεχίσει τις περιοδείες με τους Supertramp, απολάμβανε να παίζει με τους φίλους του από την πατρίδα του ως Ricky and the Rockets.
Η μουσική και η κληρονομιά του Rick συνεχίζουν να εμπνέουν πολλούς και αποδεικνύουν ότι τα μεγάλα τραγούδια δεν πεθαίνουν ποτέ, αλλά ζουν για πάντα».