Πήγαμε, είδαμε: Eros ανίκατε μάχαν

Το Tae Kwon Do είχε μεταμορφωθεί την Παρασκευή το βράδυ για τη συναυλία του Eros Ramazzotti.

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Ηταν ένα άλλο Tae Kwon Do. Κλεισμένο γύρω γύρω με μαύρες κουρτίνες και με επιπλέον εξέδρες πάνω από τις «κανονικές». Και γεμάτο. Οι εξέδρες όλες και η αρένα (αυτή η τελευταία όχι ασφυκτικά).

Ηταν μία πλούσια και πανάκριβη παραγωγή. Τέλειος ήχος (ό,τι πληρώνεις παίρνεις). Σούπερ σκηνή, τεράστια. Και πολύ καλό light show. Τέτοια παραγωγή δεν έχουμε δει ποτέ ξανά στο Tae Kwon Do, ίσως μόνο με τον Mark Antony πριν από πολλά χρόνια. Ήταν μία premium συναυλία από κάθε άποψη.

Δεν ξεχνώ τον Eros Ramazzotti, μην ανησυχείτε. Εκεί ήταν ο Ιταλός, στις 10 ακριβώς βγήκε στη σκηνή, συνεπής και τίμιος, έπαιξε για λίγο περισσότερο από μιάμιση ώρα και άρεσε πολύ. Το κοινό του, ένα μη συναυλιακό κοινό όπως σωστά υποθέτετε, τον αποθέωσε. Ειδικά στα Un'altra te, Più che puoi και Fuoco nel fuoco είχαμε λιποθυμίες.

Για να είμαι ειλικρινής, αν και δεν μου αρέσει ο Eros δεν βαρέθηκα. Πέρασα ένα ευχάριστο δίωρο. Δεν πήγα και με απαιτήσεις άλλωστε, οπότε μια χαρά έμοιαζε το σκηνικό. Κι επειδή όπως σας είπα η παραγωγή ήταν πραγματικά το κάτι άλλο, μπορούσες να παρατηρήσεις χίλια δυο πράγματα.

Οσο για τον κόσμο, σας τα είπα, ένα άλλο κοινό. Αλλης ηλικίας και άλλου είδους. Τηλεοπτικό. Και μη συναυλίακό. Ενα φιλικό ζευγάρι που το είδα μετά, ήταν εκεί από τις 7 και μισή το απόγευμα. «Μα 19:30 έγραφε πως αρχίζει», μου είπαν. «Οχι καλέ», τους απαντώ, «εκείνη την ώρα άνοιγαν οι πόρτες, στις 10 άρχιζε το live». Γέλασα. Μέχρι που μου έδειξαν το τυπωμένο εισιτήριο και έλεγε, πράγματι, ένα σκέτο 19:30. Μπερδεύτηκαν οι άνθρωποι κι έφυγαν τρέχοντας από το σπίτι από τις 6 και μισή. Σταμάτησα να γελώ. Τους είδα κατάκοπους. Κατάκοπους μεν αλλά ευχαριστημένους. Πάλι καλά. Αλλά δεν νομίζω να έφυγε κανένας δυσαρεστημένος χθες το βράδυ από το Φαληρο.