Πήγαμε, είδαμε τον Kamasi Washington στο Christmas Theater
Από τα κορυφαία ονόματα της σύγχρονης τζαζ
Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Την Παρασκευή το βράδυ στο Gagarin ο μέσος όρος ηλικίας των θεατών ήταν πολύ υψηλός, μπορώ να σας πω ότι πλησίαζε άνετα τα δεύτερα -ήντα. Το κοινό των Les Nègresses Vertes μεγάλωσε μαζί με το συγκρότημα. Σκεφτείτε πως είδα μία κυρία στη μέση του Gagarin, εκεί που αλλάζει το σκαλί, να έχει βάλει μία καρέκλα υπολογίζοντας να δει καθιστή τη συναυλία. Τελικά σηκώθηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε την καρέκλα, άφησαν μαζί με το σύζυγό της τα μπουφάν τους και τα πράγματά τους. Πρακτικοί άνθρωποι.
Ηταν μία τεράστια απογοήτευση αυτοί οι Les Nègresses Vertes. Σαν μπάντα για χοροεσπερίδες μοιάζει πλέον. Καμία σχέση με εκείνη τη μαγική τους συναυλία στο Ρόδον στα 90's. Εντάξει, δεν περίμενα να ζήσω την ενέργεια του τότε, αλλά όχι και αυτό το πράγμα. Ισως σε κοπή πίτας συνταξιούχων της ΔΕΗ να περνούσα πιο συναρπαστικά...
Εκλεισαν με το Zobi La Mouche, ξεκίνησαν το encore με το Face A La Mer, έπαιξαν μιάμιση ώρα και παρά το γεγονός ότι ήταν ένα τίμιο συγκρότημα και έδωσαν από πλευρά του μία 100% τίμια συναυλία, συγγνώμη, αλλά δεν είχαν να (μου) πουν τίποτε εν έτει 2020.
Γύρω στα 400 άτομα μάζεψε το live. Η προπώληση «πάγωσε» τις τελευταίες ημέρες έμαθα, προφανώς λόγω κορωνοϊού. Λογικά, υπό κανονικές συνθήκες, θα γέμιζε ο χώρος.
Φωτογραφία: Ιπποκράτης Ναυρίδης