Ωραίοι και χαβαλέδες Viagra Boys

Επιτέλους έγινε ένα από τα (πιο) πολυ-αναβληθέντα live, από την πρώτη καραντίνα κιόλας.

 

Του Αρη Κατωπόδη

Φωτογραφίες: Νίκος Γαλανός

Η σχεδόν τριετής αναμονή, μετά από απανωτές αλλαγές χώρων και ημερομηνιών, τερματίστηκε στον υπαίθριο χώρο του ΟΑΚΑ. Ενας χώρος πράγματι ιδανικός, τόσο για την προσέλευση όσο και για την εποχή. Κάποιο κλειστό venue δεν θα ήταν ιδιαίτερα άνετη επιλογή για θερμοκρασίες Ιουλίου, πολλώ δε μάλλον με τον παροξυσμό που ακολούθησε.

Τη σκηνή κατέλαβαν από νωρίς οι $oft $kull. Με τους ψυχεδελικούς τους ήχους προθέρμαναν το κοινό δημιουργώντας κατάλληλο κλίμα για τους Bazooka. Ως συνήθως, η psy garage punk πεντάδα, έπαιξε ένα άρτιο σετ με καταπληκτικό ήχο, δείχνοντας πως αποτελούν ένα από τα καλύτερα γκρουπ που έχει να επιδείξει η ελληνική σκηνή. Μας «εξαΰλωσαν», μας θύμισαν πόσο «θέλουμε φύση» και πρόσκαιρα μας έδωσαν την εντύπωση ότι βλέπουμε τη σκηνή του ΟΑΚΑ από μία «οθόνη».

Με τον ήλιο να έχει πλέον δύσει, ήρθε η ώρα των Viagra Boys. Ένα post punk συγκρότημα από την Σουηδία, με σαξόφωνο και jazz στοιχεία, με δυνατή σκηνική παρουσία, με αξιοπρεπέστατα vocals από τον frontman Sebastian Murphy. Όλα τα παραπάνω, συνθέτουν μια άκρως ενδιαφέρουσα αντίφαση με τους επιτηδευμένα παράλογους και «κάφρικους» στίχους τους, το καυστικό χιούμορ και τις εκκεντρικές τους εμφανίσεις. Η αντίφαση αυτή, λοιπόν, είναι που τους καθιστά τόσο ξεχωριστούς και ξεκαρδιστικά απολαυστικούς.

Οι Σουηδοί ανέβηκαν στη σκηνή φανερά ορεξάτοι με τα «αναμενόμενα» Research Chemicals και Ain’t Nice, δίνοντας το σύνθημα για την έναρξη ενός συναυλιακού πάρτι που θα αργήσουμε να ξεχάσουμε. Αφού πλημμύρισαν με ενέργεια το ΟΑΚΑ με το «καλημέρα», ο Sebastian παίρνει την ευκαιρία να συγκρίνει τον εαυτό του με τα αγάλματα των θεών της ελληνικής μυθολογίας για –όχι και τόσο- προφανείς λόγους. Η κωμωδία, και μάλιστα με μπόλικες δόσεις καφρίλας και σουρεαλισμού, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής τους, γεγονός που έκαναν φανερό καθ’ όλη την διάρκεια της συναυλίας. Το κοινό, αν μη τι άλλο, παρασύρθηκε ανεβάζοντας κι άλλο την ατμόσφαιρα του πάρτι. Γέλια, έντονος χορός, croud surfing υπό τους ήχους των Just like you, Slow learner, Ain’t no thief και κάμποσων ακόμα τραγουδιών της μπάντας. Το live απογειώνεται με τα «hit-ακια» Sports και Shrimp Shack. Κοινό και συγκρότημα είναι πλέον ένα, δίνοντάς τα όλα, ο καθένας απ’ το πόστο του. Η μπάντα εγκαταλείπει προσωρινά την σκηνή, με το κοινό να κραυγάζει και να χειροκροτάει ακόμα στους ρυθμούς του προηγούμενου κομματιού σαν να μην τελείωσε ποτέ. Το encore είναι αναπόφευκτο και ο επίλογος μιας άκρως χορταστικής βραδιάς γράφεται με το Down in the Basement.

Η πρώτη γνωριμία μας με τους VB, παρ’ ότι άργησε, έγινε με τους καλύτερους όρους και την χάρηκαν όσο και εμείς. Βραδιές σαν την χθεσινή είναι οι καλύτερες διέξοδοι από το καμίνι της πρωτεύουσας για όσους παραμένουμε ακόμα εδώ.