Nέο βιβλίο κυκλοφορεί για τον Tom Werman

Turn It Up! My Time Making Hit Records In The Glory Days Of Rock Music

Του Ηλία Σελιμά

Ένα νέο βιβλίο κυκλοφορεί από το επί σειρά ετών στέλεχος της μουσικής βιομηχανίας Tom Werman για την εποχή που ήταν παραγωγός για μερικούς από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της δεκαετίας του '70 και του '80. Turn It Up! My Time Making Hit Records In The Glory Days Of Rock Music (Featuring Mötley Crüe, Poison, Twisted Sister, Jeff Beck, Ted Nugent, Cheap Trick, And More) κυκλοφορεί στις 21 Νοεμβρίου 2023, μέσω της Jawbone Press.

Μεγαλώνοντας στα προάστια της Βοστώνης, ο Werman επηρεάστηκε βαθιά από την ποπ μουσική από νεαρή ηλικία. Ονειρευόταν από καιρό μια καριέρα στη μουσική, αλλά παραλίγο να μην εξελιχθεί έτσι. Ακολουθώντας υπάκουα το μονοπάτι που του είχαν χαράξει οι γονείς του, απέκτησε MBA από μια σχολή της Ivy League και αμέσως μετά πήρε δουλειά σε μια διαφημιστική εταιρεία, δουλεύοντας σε καμπάνιες για ένα απορρυπαντικό πλυντηρίου και μια μάρκα φυστικοβούτυρου. Το 1970, έστειλε μια επιστολή στο αφεντικό της CBS Records, τον Clive Davis, και είχε μια σειρά από συναντήσεις με διάφορα μέλη της ομάδας. Μετά από τρεις μήνες, στον Werman προτάθηκε τελικά μια συνάντηση με τον Davis. Όπως λέει ο Werman, "ήταν σαν ένας φοιτητής ιεροδιδασκαλείου να έχει συνάντηση με τον Πάπα". Ο Werman είπε στο θρυλικό στέλεχος ότι ήθελε να εργαστεί στο A&R (το οποίο σημαίνει Artists & Repertoire, το τμήμα που υπογράφει συμβόλαια για τα συγκροτήματα, τα βοηθάει να βρουν τα κατάλληλα τραγούδια. τα συνδυάζει με τον κατάλληλο παραγωγό και τα καθοδηγεί στη διαδικασία της ηχογράφησης).

Αν και δεν υπήρχαν κενές θέσεις στη ναυαρχίδα της CBS, την Columbia, ο Davis του προσέφερε μια θέση ως βοηθός A&R στην πολύ μικρότερη Epic Records της εταιρείας, όπου, εκείνη την εποχή, μόνο ο Jeff Beck, οι Yardbirds και οι Sly and the Family Stone είχαν καταφέρει να γίνουν γνωστοί.

Μέσα σε λίγα χρόνια, ο Werman, πλέον "A&R man", όπως τους αποκαλούσε η βιομηχανία, έδωσε συμβουλές στα αφεντικά του για άγνωστα τότε συγκροτήματα όπως μια πρώιμη εκδοχή των KISS, καθώς και για τους Lynyrd Skynyrd και τους Rush. Για διάφορους λόγους, η εταιρεία επέλεξε να απορρίψει και τους τρεις. Σύντομα, όμως, ένα σκληροτράχηλο μεσοδυτικό συγκρότημα με το όνομα REO Speedwagon έγινε η πρώτη του συμφωνία.

"Πέταξα στο Champaign του Ιλινόις και με συνάντησε ο Irving (Azoff, ο βετεράνος μάνατζερ καλλιτεχνών και στέλεχος της μουσικής βιομηχανίας που διαχειρίστηκε το συγκρότημα στις αρχές της καριέρας του), ο οποίος με πήγε στο Red Lion Inn εκείνο το βράδυ, όπου το συγκρότημα τίναξε την οροφή στον αέρα", λέει. "Αυτό αποδείχθηκε ότι ήταν καλό".

Σύντομα ο Werman υπέγραψε συμβόλαιο με τους Ted Nugent, Cheap Trick και συνυπέγραψε με τους Boston, για την Epic, και έκανε παραγωγή άλμπουμ για πολλούς από αυτούς. Τα χρόνια της παραγωγής των Cheap Trick καλύπτουν αγαπημένα κλασικά ροκ τραγούδια όπως τα "Surrender", "I Want You to Want Me" και "Dream Police".

Λίγο περισσότερο από μια δεκαετία μετά την ένταξή του στην Epic, ο Werman έγινε ανεξάρτητος παραγωγός, όπου παρήγαγε άλμπουμ-ορόσημο από τους Mötley Crüe (Shout At the Devil, Theatre of Pain και Girls, Girls, Girls, Girls, καθένα από τα οποία πούλησε πάνω από τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα στις ΗΠΑ. μόνο), Twisted Sister (το Stay Hungry με πωλήσεις τριών εκατομμυρίων με τον ύμνο τους, "We're Not Gonna Take It"), Poison (το 5x πλατινένιο Open Up And Say ... Ahh! που περιλαμβάνει το χαρακτηριστικό τραγούδι τους, "Every Rose Has Its Thorn"), και πολλούς άλλους. Το δισκογραφικό βιογραφικό του Werman περιλαμβάνει είκοσι τρία άλμπουμ με πλατινένιες ή χρυσές πωλήσεις και αθροιστικές πωλήσεις άνω των 52 εκατομμυρίων αντιτύπων.

Αφού έγινε μάρτυρας πολλών αλλαγών στη μουσική βιομηχανία, ο Werman αποσύρθηκε από την παραγωγή το 2001 και επαναπροσδιορίστηκε ως βραβευμένος ιδιοκτήτης πανδοχείου στο Berkshires της Μασαχουσέτης. Και αυτό μπορεί να ήταν όλο - μέχρι που μια απροειδοποίητη διάψευση μιας απαξιωτικής κριτικής για το ρόλο του στη δημιουργία του άλμπουμ Girls, Girls, Girls των Mötley Crüe σε έναν μουσικό ιστότοπο οδήγησε σε μια δεκαπενθήμερη στήλη και τώρα σε αυτό το βιβλίο - μια ενδιαφέρουσα εσωτερική αναφορά στο πώς δημιουργήθηκαν μερικά από τα πιο αγαπημένα άλμπουμ των δεκαετιών του 1970 και του '80.

Αναμφισβήτητα ένας άνθρωπος στον οποίο η μουσική βιομηχανία χρωστάει πολλά. Το μόνο που μένει είναι να ευχηθούμε κάποια στιγμή να το κρατήσουμε στα χέρια μας και μεταφρασμένο από κάποιο εκδοτικό οίκο που θα "τολμήσει" το εγχείρημα.