ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ: Bruce Springsteen στο Βερολίνο

Στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, λοιπόν, για το «αφεντικό».

Του Γιώργου Μυζάλη

Στο στάδιο αυτό που διαδραματίστηκαν σημαντικές αθλητικές (και όχι μόνο) στιγμές που καθόρισαν την ιστορία της ανθρωπότητας. Σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας – μιας και ήμουν στην αρένα φυσικά – σκεφτόμουν ότι στεκόμουν στο σημείο που ο Τζέσε Όουενς νίκησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, αναγκάζοντας το Χίτλερ να αποχωρήσει εκνευρισμένος. Η ιστορία των τσιμέντων, του χώματος και του αέρα, ενδεχομένως, «ποτίζει» παντοτινά έναν τόπο. Ίσως, μάλιστα, αυτή του η αύρα να δίνει και άλλη βαρύτητα σε ό,τι διαδραματίζεται στο σήμερα στο ίδιο έδαφος.

Όπως και να ‘χει, εμένα με «έπιασε» λίγο παραπάνω η αναφορά του Springsteen στην πατρίδα του και στους κινδύνους που «φωλιάζουν» με την εκλογή τσαρλα-Trump. Έκανα έναν παράξενο παραλληλισμό: τότε ο Χίτλερ και ο Όουενς να τον «κατατροπώνει», σήμερα ο Trump και ο Springsteen να τον «κρεμάει στα μανταλάκια». Είχα διαβάσει στα ρεπορτάζ των προηγουμένων συναυλιών της περιοδείας όσα ανέφερε το «αφεντικό» από το Manchester, κιόλας, στον πρώτο σταθμό της “land of hope and dreams” tour. Είναι, όμως, εντελώς διαφορετικό να διαβάζεις τα λόγια από το να τα ακούς από τον ίδιο επί σκηνής. Ξέρω τι θα μου πεις, αναγνώστη μου: είναι safe o Springsteen να τα λέει όλα αυτά. Δεν θα πάθει τίποτα. Δεν ξέρω αν είναι safe. Από αυτόν τον Trump-α όλα να τα περιμένει κανείς. Ξέρω, όμως, ότι δεν είναι υποχρεωμένος να τα λέει. Ξέρω, επίσης, ότι είναι αυτός που είναι και δεν θα μπορούσε να μην τα λέει.

Αυτή η «βαριά» κοινωνικοπολιτική συγκυρία, πάντως, μοιραία επηρεάζει και τη μουσική. Τετάρτη βράδυ στο Βερολίνο, εμένα με «έπιασε» περισσότερο από όλα τα τραγούδια το “My city of ruins”. Ίσως για όλα όσα προανέφερα. Και μετά, η «προσευχή» του Springsteen για την πατρίδα του, το «Long Walk Home». Αυτό, το τελευταίο, κάποτε με «κράτησε» και μένα όρθιο. Ίσως γιατί σαν τραγούδι σου επιτρέπει να βαφτίσεις «σπίτι» ό,τι σε «πονάει» μια δεδομένη στιγμή, ό,τι σου λείπει, αυτό στο οποίο θες να επιστρέψεις και ας φαντάζει μακρινό και απρόσιτο.

Είναι σπουδαία προσωπικότητα του καιρού μας ο Springsteen. Ένας από τους τελευταίους ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΥΣ. Είμαστε τυχεροί που μας φροντίζει εδώ και πενήντα (50) χρόνια. Για την E-Street Band, τι να γράψω; Η μουσική είναι, μάλλον, το ουσιαστικό ελιξίριο της μακροζωίας.

Υ.Γ. Το Βερολίνο, πάντως, δεν λέει να με φέρει στα μέτρα του. Τη νιώθω ξένη, αφιλόξενη αυτή την πόλη, έντονα μελαγχολική και γκρίζα. Και, αφού δεν κατάφερε να το αλλάξει ούτε ο Springsteen αυτό, μάλλον έτσι θα μείνει.

Setlist

1. Ghosts
2. Land of Hope and Dreams
3. Death to My Hometown
4. No Surrender
5. Two Hearts
6. Out in the Street
7. Lonesome Day
8. Rainmaker
9. The Promised Land
10. Hungry Heart
11. The River
12. Youngstown
13. Murder Incorporated
14. Long Walk Home
15. House of a Thousand Guitars
16. My City of Ruins
17. Because the Night
18. Wrecking Ball
19. The Rising
20. Badlands
21. Thunder Road

Encore

22. Born in the U.S.A.
23. Born to Run
24. Seven Nights to Rock
25. Bobby Jean
26. Dancing in the Dark
27. Tenth Avenue Freeze-Out
28. Twist and Shout
29. Chimes of Freedom
30. This Land Is Your Land