Πήγαμε, είδαμε τη Νατάσα Μποφίλιου στον Λυκαβηττό, στο αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη

Συγκίνηση και θαυμασμός.

 

Του Γιώργου Μυζάλη

Το έφερα βαρέως που δεν είχα δει αυτή την παράσταση πέρυσι. Έσπευσα, λοιπόν, από την πρώτη στιγμή της προπώλησης, να αγοράσω το εισιτήριό μου και να σημειώσω στο «τεφτέρι» μου την ημερομηνία ώστε να είμαι βέβαιος ότι δεν θα μείνω απέξω και φέτος. Μιλώ, φυσικά, για το αφιέρωμα της Νατάσσας Μποφίλιου και της δημιουργικής της ομάδας στον Μίκη Θεοδωράκη με το γενικό τίτλο «Μες στους ανθισμένους κήπους». Θέλω από την αρχή να σου γράψω, αγαπητέ αναγνώστη, ότι είχα καιρό να βγω από μια συναυλία τόσο «γεμάτος», τόσο συγκινημένος και τόσο ενθουσιασμένος.

Στην επιστημονική μουσικολογική κοινότητα, αλλά και στις καθημερινές συζητήσεις μεταξύ ακροατών, συχνά ακούγονται βαρύγδουπες εκφράσεις για ρεπερτόρια της σπουδαιότητας του Μίκη Θεοδωράκη. Κουβέντες του τύπου: «αθάνατα ρεπερτόρια», «τραγούδια που θα ακούγονται για πάντα» κ.ο.κ. Ποιος, όμως, μπορεί να είναι βέβαιος για κάτι τέτοιο; Και ποιος θα μπορούσε να είναι ο τρόπος να διασφαλιστεί αυτό, αν θεωρήσουμε ότι έχει κάποια ιστορική σημασία ή/και κοινωνική αξία; Χθες βράδυ κατέστη απολύτως σαφής ο τρόπος: τον δημιούργησαν, τον επεξεργάστηκαν, τον κατέκτησαν και τον μοιράστηκαν μαζί μας οι καλλιτέχνες που συνέπραξαν επί σκηνής.

Το πιο βασικό συστατικό του τρόπου τους: το συναίσθημα. Όσοι τυχεροί παραβρεθήκαμε στις δυο βραδιές των παραστάσεων βρεθήκαμε «αντιμέτωποι» με μια απολύτως συγκινητική προσέγγιση ενός ρεπερτορίου που ακόμα είναι εντυπωμένο στο συλλογικό μας dna. Η παράσταση λειτούργησε ως υπενθύμιση, ως «ξυπνητήρι συνειδήσεων» και ως ψυχαγωγικό – επί της ουσίας – θέαμα. Και όλα αυτά επετεύχθησαν απλώς με την πυρηνική προσέγγιση των τραγουδιών. Πουθενά δεν υπήρξε προσπάθεια εντυπωσιασμού «με το στανιό». Έβλεπες το σεβασμό και την ανατριχίλα των ίδιων των συντελεστών του θεάματος, τόσο μέσα από το «στήσιμό» τους, όσο και μέσα από τον τρόπο τους.

Οι ενορχηστρώσεις του Θέμη Καραμουρατίδη ήταν δωρικές, όπως αρμόζει στα μεγάλα αυτά τραγούδια, αλλά και στον «τρόπο» του συνθέτη τους, επιτρέποντας την επαφή με την συγκλονιτική τους «φτιαξιά» και υπόσταση. Τίποτα περιττό, τίποτα ποζέρικο – όλα λειτουργικά στην υπηρεσία του οράματος της παράστασης. Από κοντά, όλοι οι μουσικοί (που λειτούργησαν και ως τραγουδιστές), «εντός μέτρου». Παιξίματα απλά, δεξιοτεχνικά όσο να μην αφήνουν το αυτί να «λοξοδρομήσει» και να «απομακρυνθεί» από το μεδούλι των τραγουδιών. Και φωνές «σπασμένες» από την επιρροή των τραγουδιών που ανατέθηκαν στην καθεμία από αυτές. Φουλ του συναισθήματος και μια περίεργη αίσθηση «χρέους» απέναντι στην καλλιτεχνική συγκυρία.

Δεν θέλω να κάνω ξεχωριστή αναφορά σε κάποιον από τους ερμηνευτές, όσο κι αν αγαπώ λίγο παραπάνω μερικούς από αυτούς. Δεν έχει σημασία στην συγκεκριμένη παράσταση και αυτό είναι το μεγαλείο της. Θέλω, όμως, να γράψω για τη Νατάσσα Μποφίλιου δυο γραμμές: είμαι πολύ χαρούμενος που η Μποφίλιου – δικαίως – εξελίσσεται σε μια από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες της εποχής μας. Που επιχειρεί δύσκολα πράγματα και ανταπεξέρχεται. Που κατορθώνει να είναι ταυτόχρονα λαμπερή και γήινη. Που βρίσκει την «περπατησιά» της. Που μας γίνεται απαραίτητα προκειμένου να «ανασαίνουμε» ελπιδοφόρα.
Ναι, έτσι, με τέτοιες προσεγγίσεις, μπορεί να ακούγονται τα μεγάλα τραγούδια του παρελθόντος για πάντα στη χώρα μας. Για πάντα, στους δρόμους και στις αυλές της, στα σχολεία και στις ταβέρνες της, από τα ανοιχτά παράθυρα των σπιτιών της, από τις «ανοιχτές καρδιές» των πολιτών της.

Οπωσδήποτε, θα κλείσω αυτό το κείμενο με ευγνωμοσύνη και λεπτομερή αναφορά σε όλους τους συντελεστές.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου
Ενορχηστρωτική σύλληψη/ενορχηστρώσεις Θέμης Καραμουρατίδης
Ερμηνευτικό σύνολο:
Μαρία Διακοπαναγιώτου
Μυρτώ Βασιλείου
Βασίλης Προδρόμου
Μιχάλης Ατσάλης
Ηλίας Βαμβακούσης
Ματθαίος Μπουμπάρης
Γιάννης Δάφνος
Συμμετέχει ο Νίκος Μποφίλιος
Σκηνοθετική επιμέλεια: Άγγελος Τριανταφύλλου
Σκηνικό: Κωνσταντίνος Λαμπρίδης
Σχεδιασμός φώτων: Περικλής Μαθιέλλης
Κινησιολογία: Σεσίλ Μικρούτσικου
Ενδυματολογική επιμέλεια: Σάσα Χαραρά, Νατάσσα Μποφίλιου

Κείμενα: Θύμιος Καλαμούκης
Επιμέλεια ρεπερτορίου: Χρήστος Κορτσέλης
Σχεδιασμός ήχου/ηχοληψία: Γιάννης Παξεβάνης
Ηχολήπτης σκηνής: Αντώνης Ζαχόπουλος

Παίζουν οι μουσικοί:
Γιώργος Μπουλντής κόντραμπασο
Μανώλης Γιαννίκιος τύμπανα
Γιώργος Κάστανος σαξόφωνο/ κλαρινέτο
Κωνσταντίνος Σαπούνης τρομπέτα
Ευάγγελος Χαμρίστσακ τρομπόνι
Παρτιτούρες: Άρης Ζέρβας
Σχεδιασμός αφίσας: Αιμιλία Μιχαηλίδου
Σύλληψη / Καλλιτεχνική διεύθυνση: Νατάσσα Μποφίλιου
Ευχαριστούμε για τη συμβολή της την Ρένα Παρμενίδου.
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: FRONTSTAGE ENTERTAINMENT - PROSPERO

____________________

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά