Πήγαμε, είδαμε και μπήκαμε σε ρυθμούς IDLES και Free Palestine στο Release Athens

REVIEWS

Οι συναυλίες μετατρέπονται σε αντιπολεμικές συγκεντρώσεις.

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού

Κάθε συναυλία των IDLES αποτελεί αληθινή εμπειρία. Είναι ένα γκρουπ που τους συνεπαίρνει όλους και τους ξεσηκώνει όσες φορές και αν τους έχουν δει. Έτσι, το «δεν είναι ο ήχος μου» από την παρέα μου που τους έβλεπε πρώτη φορά, γρήγορα μετατράπηκε σε «τι τρελή και καταπληκτική μπάντα είναι αυτή;» διότι πάντοτε αυτό συμβαίνει με τους IDLES, δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο. Είτε είναι ο ήχος σου, είτε όχι.

Release Athens βράδυ Τετάρτης, πρώτη βραδιά του φεστιβάλ για εμάς, δεύτερη για τους metal. Release Athens για τελευταία χρονιά στην πλατεία Νερού και πραγματικά κρίμα γιατί είναι ένας εξαιρετικός χώρος για συναυλίες. Οι διαμαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής έπιασαν τόπο οπότε δεν αποκλείεται να γίνει και η πλατεία Νερού ένας νέος Φλοίσβος με μαγαζιά για βάφλες, κρέπες και πίτσες. Ανάπτυξη να ευχαριστηθούν οι γείτονες.

Κάπως έτσι φέτος όλες οι συναυλίες εκεί πρέπει να έχουν τελειώσει το αργότερο στις 11 και μισή, με αποτέλεσμα το πρόγραμμα να αρχίζει πιο νωρίς. Πράγμα δύσκολο για Ελλάδα όπως καταλαβαίνετε, με τον ήλιο από πάνω να σε βαράει κατακέφαλα. Αποτέλεσμα; Οι Sprints να βγουν στις 7 παρά 20 και να παίξουν μπροστά σε δύο (ολιγάριθμα) κοινά, ένα ανθεκτικό μπροστά στο stage και ένα δεύτερο, εμείς, λιγότερο ανθεκτικό, στη σκιά απέναντι. Ωραία σκιά βέβαια με τον αέρα που είχε, καμία ζέστη εκεί, σας το λέω για να το ξέρετε και να μην το φοβάστε. Και να θυμηθώ να σας πω για το stage του Release, πρέπει να είναι το καλύτερο που έχουμε δει στην Ελλάδα. Ειδικά προς το τέλος χθες με τα τρία τεράστια video wall ήταν κάτι το... ακραίο.

Εξαιρετικοί οι Sprints και είναι το όνομα που ήθελα να δω περισσότερο. Να δω την τραγουδίστρια και κιθαρίστρια Karla Chubb να σαρώνει επί σκηνής και να ακούσω live το «Letter To Self», ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ για το 2024. Μου άρεσαν, άρεσαν γενικότερα θα έλεγα και καταλάβαμε ότι αδικήθηκαν από την ώρα. Χαρούμενοι οι ίδιοι που έρχονταν για πρώτη φορά στη χώρα μας, άκρως επαναστατικοί, με δύο σημαίες της Παλαιστίνης επί σκηνής και με αντιφασιστικές μπλούζες.

Ενδιαφέρουσα περίπτωση οι Glass Beams με αυτό το ινδικό electro στυλ τους και τις μάσκες που φορούν, αλλά μέχρι εκεί. Μία καλή πινελιά.

Οι IDLES βγήκαν στις 21:45 και για μιάμιση ώρα σάρωσαν. Και αυτοί υπέρ της Παλαιστίνης εννοείται, σχεδόν ανάμεσα σε κάθε τραγούδι. Μέχρι και υπέρ του λαού του Ιράν άκουσα, αν δεν έκανα λάθος. Στο τέλος του καλοκαιριού θα ψάχνουμε να δούμε ποιοι καλλιτέχνες δεν θα αναφέρονται στην Παλαιστίνη στις συναυλίες τους. Η Γλυκερία θα μου πείτε...

Μέτρια η προέλευση χθες, 6-7 χιλιάδες, αλλά οκέι, η indie κοινότητα στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτη, το έχουμε πει, κάνοντας περισσότερο θόρυβο από όσο της αξίζει.