Πήγαμε, είδαμε Tom Jones στο Λυκαβηττό

Αειθαλής μύθος

Του Γιώργου Μυζάλη

Εξόχως συναυλιακό το περασμένο Σάββατο (21/6) για την πόλη της Αθήνας. Οι μουσικόφιλοι μπήκαν στα διλήμματα (μαζί τους κι εγώ). Κατέληξα στην απόφαση να πάω στον Tom Jones στο Λυκαβηττό και οφείλω εξαρχής να σε ενημερώσω, αγαπητέ αναγνώστη, ότι δικαιώθηκα. Τουλάχιστον όσα ήθελα να «συναντήσω» στο λόφο του Λυκαβηττού, ήταν εκεί.

Ο sir Tom Jones έκανε την εμφάνισή του στη σκηνή με τον πιο απλό τρόπο: κατά τις 20:36 οι παρευρισκόμενοι τον είδαμε απλά να βαδίζει στη σκηνή, δίχως ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες και αναγγελίες. Ενδεχομένως με ένα ελαφρώς ασταθές βάδισμα, αλλά με μια συγκινητική απλότητα, πήρε το μικρόφωνο και για – σχεδόν – δύο ώρες μας «ταξίδεψε» σε ηχητικούς προορισμούς γνώριμους και αγαπημένους. Ο 85χρονος(!) Jones κάθε άλλο παρά «απροπόνητος» ήταν. Η φωνή του, αγέραστη, βαθιά, περιεκτική και τεχνική, απέδωσε άρτια όλα τα τραγούδια της playlist.

Ανάμεσα στα τραγούδια, ο sir ξεδίπλωνε το χιούμορ, τη γοητεία και τη σιγουριά του ανθρώπου που γνωρίζει κάθε σπιθαμή της σκηνής. Μιας σκηνής που υπηρετεί εδώ και 61(!) χρόνια με το ίδιο πάθος και την ίδια αγάπη. Στις κουβέντες του φώλιαζαν ιστορίες από το παρελθόν, ανέκδοτες αφηγήσεις, αλλά και πρόσωπα θρυλικά της παγκόσμιας μουσικής δημιουργίας. Μια ματιά στην playlist σε έκανε να αντιλαμβάνεσαι επακριβώς ποιος ήταν ο κύριος με το μπλε πουκάμισο πάνω στη σκηνή. Μαζί του – νοερά – είχε: το Bob Dylan και τον Cat Stevens, τον Ry Cooder και το Michel Legrand, το Willy Nelson και τον Prince και πολλούς ακόμα «βετεράνους» και πολυαγαπημένους της παγκόσμιας μουσικής.

Στη «φαρέτρα» του, μια φωνή αναλλοίωτη, που, όσο «ζεσταινόταν», τόσο καλύτερα απέδιδε, αν και οφείλω να επισημαίνω ότι εξαρχής ήταν ολόσωστα κουρδισμένη και εντυπωσιακή. Ήταν στιγμές που μέναμε με το στόμα ανοιχτό με τις λυγμικές εκφορές του, την πεντακάθαρη άρθρωσή του και την άψογη διαχείριση του βιμπράτο του. Highlight της βραδιάς – για μένα – το “This is the sea” των Waterboys. Υψηλών επιδόσεων και η μπάντα του Sir, με στάνταρ παιξίματα, αλλά και πρωτότυπες προσεγγίσεις διαχρονικών τραγουδιών.

Χαίρομαι ιδιαιτέρως που, στα χρόνια που θα έρθουν (ή στα χρόνια που απομένουν, αν προτιμάς αναγνώστη μου), θα μπορώ να λέω ότι «ήμουν κι εγώ εκεί», ανάμεσα στο (μεσήλικο και άνω) ευγενικό κοινό του Tom Jones στο Λυκαβηττό.

Setlist

I'm Growing Old 


Tower of Song 


Not Dark Yet 


It's Not Unusual 


What's New Pussycat? 


Sex Bomb 


You Can Leave Your Hat On 


Pop Star 


One More Cup of Coffee (Valley Below) 


Across the Borderline 


The Windmills of Your Mind 


I Won't Crumble with You If You Fall 


Talking Reality Television Blues 


This Is the Sea 


Delilah 


Lazarus Man 


If I Only Knew 


Kiss 


Encore:

Green, Green Grass of Home 


One Hell of a Life 


Strange Things Happening Every Day