Πήγαμε, είδαμε Tom Jones στο Λυκαβηττό

Αειθαλής μύθος

Του Γιώργου Μυζάλη

Εξόχως συναυλιακό το περασμένο Σάββατο (21/6) για την πόλη της Αθήνας. Οι μουσικόφιλοι μπήκαν στα διλήμματα (μαζί τους κι εγώ). Κατέληξα στην απόφαση να πάω στον Tom Jones στο Λυκαβηττό και οφείλω εξαρχής να σε ενημερώσω, αγαπητέ αναγνώστη, ότι δικαιώθηκα. Τουλάχιστον όσα ήθελα να «συναντήσω» στο λόφο του Λυκαβηττού, ήταν εκεί.

Ο sir Tom Jones έκανε την εμφάνισή του στη σκηνή με τον πιο απλό τρόπο: κατά τις 20:36 οι παρευρισκόμενοι τον είδαμε απλά να βαδίζει στη σκηνή, δίχως ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες και αναγγελίες. Ενδεχομένως με ένα ελαφρώς ασταθές βάδισμα, αλλά με μια συγκινητική απλότητα, πήρε το μικρόφωνο και για – σχεδόν – δύο ώρες μας «ταξίδεψε» σε ηχητικούς προορισμούς γνώριμους και αγαπημένους. Ο 85χρονος(!) Jones κάθε άλλο παρά «απροπόνητος» ήταν. Η φωνή του, αγέραστη, βαθιά, περιεκτική και τεχνική, απέδωσε άρτια όλα τα τραγούδια της playlist.

Ανάμεσα στα τραγούδια, ο sir ξεδίπλωνε το χιούμορ, τη γοητεία και τη σιγουριά του ανθρώπου που γνωρίζει κάθε σπιθαμή της σκηνής. Μιας σκηνής που υπηρετεί εδώ και 61(!) χρόνια με το ίδιο πάθος και την ίδια αγάπη. Στις κουβέντες του φώλιαζαν ιστορίες από το παρελθόν, ανέκδοτες αφηγήσεις, αλλά και πρόσωπα θρυλικά της παγκόσμιας μουσικής δημιουργίας. Μια ματιά στην playlist σε έκανε να αντιλαμβάνεσαι επακριβώς ποιος ήταν ο κύριος με το μπλε πουκάμισο πάνω στη σκηνή. Μαζί του – νοερά – είχε: τον Bob Dylan και τον Cat Stevens, τον Ry Cooder και τον Michel Legrand, τον Willy Nelson και τον Prince και πολλούς ακόμα «βετεράνους» και πολυαγαπημένους της παγκόσμιας μουσικής.

Στη «φαρέτρα» του, μια φωνή αναλλοίωτη, που, όσο «ζεσταινόταν», τόσο καλύτερα απέδιδε, αν και οφείλω να επισημαίνω ότι εξαρχής ήταν ολόσωστα κουρδισμένη και εντυπωσιακή. Ήταν στιγμές που μέναμε με το στόμα ανοιχτό με τις λυγμικές εκφορές του, την πεντακάθαρη άρθρωσή του και την άψογη διαχείριση του βιμπράτο του. Highlight της βραδιάς – για μένα – το “This is the sea” των Waterboys. Υψηλών επιδόσεων και η μπάντα του Sir, με στάνταρ παιξίματα, αλλά και πρωτότυπες προσεγγίσεις διαχρονικών τραγουδιών.

Χαίρομαι ιδιαιτέρως που, στα χρόνια που θα έρθουν (ή στα χρόνια που απομένουν, αν προτιμάς αναγνώστη μου), θα μπορώ να λέω ότι «ήμουν κι εγώ εκεί», ανάμεσα στο (μεσήλικο και άνω) ευγενικό κοινό του Tom Jones στο Λυκαβηττό.

Setlist

I'm Growing Old 

Tower of Song 

Not Dark Yet 

It's Not Unusual 

What's New Pussycat? 

Sex Bomb 

You Can Leave Your Hat On 

Pop Star 

One More Cup of Coffee (Valley Below) 

Across the Borderline 

The Windmills of Your Mind 

I Won't Crumble with You If You Fall 

Talking Reality Television Blues 

This Is the Sea 

Delilah 

Lazarus Man 

If I Only Knew 

Kiss 


Encore

Green, Green Grass of Home 

One Hell of a Life 

Strange Things Happening Every Day 

 

_______________________________________

Φωτογραφίες: Θοδωρής Κολλιόπουλος