Πήγαμε, είδαμε Social Waste στην Τεχνόπολη

Η rebelde δεν μπορεί να περιμένει...

 

Του Ιωάννη Ψαράκη

Τους Social Waste ίσως κάποιοι να μην τους γνωρίζουν (αλλά ποτέ δεν είναι αργά να τους μάθουν), αν και μετράνε πάνω από δύο δεκαετίες μαζί και πάνω από μία στη δισκογραφία. Τους αποκαλούν «ποιητές του δρόμου», θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει κανείς μουσική κολεκτίβα ακόμη και μουσικό μπουλούκι, αφού περιφέρονται ανά την επικράτεια τις περισσότερες φορές, έτσι, χωρίς πρόγραμμα και όταν συμπίπτει να βρίσκονται όλα τα μέλη μαζί. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν τους ακούσετε μια φορά, δεν θα μείνετε ασυγκίνητοι.

Αν βέβαια είστε από αυτούς που κοτσάρουν και 2-3 σημαιούλες δίπλα στο προφίλ τους στα social media ή που στο λεξιλόγιό τους υπάρχουν λέξεις όπως «λάθρο», καλύτερα να μην μπείτε καν στον (άδικο) κόπο να τους κατανοήσετε και να τους ακούσετε. Το στίγμα τους το είχαν δώσει όταν τραγούδησαν στα «Σύνορα» πριν πέντε χρόνια.

«Πάντα μισούσα τα σύνορα
Έτσι κι αλλιώς είναι εφήμερα
Μαζί κι αυτούς που τα ορίζουν
Ανθρώπους χωρίζουν
Τα άντερα μου γυρίζουν»

Μπάντα δεν τους αποκαλείς, ούτε «συγκρότημα» με την ευρύτερη έννοια. Περισσότερο με μια παρέα που τις αρέσει να γράφει δύσκολα στιχάκια με καθαρά και μόνο πολιτικοκοινωνικό στίχο θα τους χαρακτήριζε κάποιος. Τον «ντύνουν», δε, με ήχους μεσογειακούς, μία μίξη hip-hop με διάφορα «παράξενα» όργανα όπως αρχαία λύρα (ναι, αυτή που έπαιζε ο Παιάνας), γκάιντα, κανονάκι, λαούτο κ.α.. Θέματα όπως η ανάγκη για συλλογική αλλαγή, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους, τα ταξικά ζητήματα «απασχολούν» τα κομμάτια τους και συχνά όπως έχουν παραδεχτεί μέσα από το (αγαπημένο μου) «Λένε» εμπλέκουν ιστορικά στοιχεία, άτομα, πόλεις, γεγονότα σε μία πολύχρωμη παλέτα λέξεων που γίνονται εικόνες.

«Λένε το στίχο μας δύσκολο πρέπει να ψάχνεις στο Wikipedia / Κατά που πέφτει αυτή η πόλη, ποιος είναι αυτός, δεν είναι στα media»

Ομοίως «διαφορετικό», «εναλλακτικό» πείτε το όπως θέλετε είναι και το κοινό τους. Δεν θα δείτε στα live τους (σκοπίμως δεν το αποκάλεσα «συναυλία», γιατί απλά δεν είναι), παρά ελάχιστα κινητά να τραβάνε βίντεο και σέλφι για να ποστάρουν και μοστράρουν τη φάτσα τους στα social media, τύπου «ήμουν κι εγώ εκεί». Αντίθετα θα δείτε υψωμένες γροθιές, συνθήματα υπέρ των καταφρονημένων και κυνηγημένων αυτού του κόσμου, φωνές σε κάθε «θα τον αλλάξουμε εμείς» και «θέλω να βγάλεις και να σκίσεις το μπλουζάκι». Από το βράδυ της Κυριακής στον πάντα φιλόξενο (για τους SW) χώρο της Τεχνόπολης προστέθηκε και ένα ακόμη «σύνθημα» της Social Waste «εξέδρας». «’Η θα ‘σαι με τους από ‘δω ή θα ‘σαι με τους από ‘κει».

Ναι, οι SW παρουσίασαν για πρώτη φορά σε ευρύ κοινό και ολοκληρωμένο το 5ο τους άλμπουμ, κι αυτό ανεξάρτητη παραγωγή με τίτλο Rebelde που και πορτογαλικά να μην ξέρετε καταλαβαίνετε τι σημαίνει. Δέκα νέα κομμάτια τα οποία παρουσιάστηκαν ανάμεσα σε άλλα τόσα γνωστά αγαπημένα των φαν τους από τη Γιορτή της Ουτοπίας (2013), την Πειρατική γαλέρα (2015), το Χιπ χοπ της Μεσογείου (2017) και το πιο δυνατό όλων Σύνορα (2020). Το Rebelde το οποίο το κοινό αγκάλιασε γρήγορα και ας μη έχουν συμπληρωθεί 10 μέρες από τότε που «ανέβηκαν» όλα τα κομμάτια στο youtube και το spotify και ας κυκλοφόρησε μόλις την ημέρα του live το cd.

Αν περιμένετε να τους ακούσετε σε κάποιο ραδιόφωνο καλύτερα αλλάξτε… χώρα. Δεν είναι τα άσματά τους και κυρίως οι στίχοι «εύπεπτοι» για τις μάζες. Αλλά, διάολε, ποιος εκτός από κάτι boomers του λόγου μου ακούει πλέον ραδιόφωνο στην εποχή των μουσικών app. Πάλι καλά να λέμε που υπάρχουν και αυτά και μαθαίνουν όλες οι γενιές (ήταν όλες τους την Κυριακή στην Τεχνόπολη, από την 17χρονη κόρη μου και την 21χρονη ανιψιά μου μέχρι 60+ νιάτα..) το χιπ-χοπ της Μεσογείου.

Το live ξεκίνησε μ’ ένα κάλεσμα που έμοιαζε περισσότερο με φωνές από νεράιδες και ξωτικά, τρεχούμενα νερά και θρόισμα φύλλων στο δάσος της Βάλια Κάλντα από το πολυφωνικό σύνολο Χαονία που «προλόγισε» τον «Διάολο μέσα μου». Ένα τραγούδι που μας εξηγεί γιατί «έχουμε όλοι ίσες ευκαιρίες μα δεν είναι ίσες οι αφετηρίες». «Το όνειρο του σκλάβου» εμφανώς και ξεκάθαρα σε καλεί να διαλέξεις πλευρά, ήτοι «ή θα 'σαι με τους από 'κει ή θα 'σαι με τους από 'δω"» το οποίο βροντοφώναξε στη συνέχεια η ομιλήτρια που αναφέρθηκε και ζήτησε τον πολιτιστικό αποκλεισμό του Ισραήλ για όσα δεινά προκαλεί στον λαό της Παλαιστίνης. Το κοινό άρχισε να ανεβαίνει όταν στο κόλπο μπήκαν τα πρώτα βαριά χαρτιά από το πρόσφατο παρελθόν (Για να νικήσουν, Του κόσμου τα λιμάνια) και φώναξε τα πρώτα συνθήματα στο «Φράουλες στη Μανωλάδα» πριν δοθεί η πάσα για το πιο δυνατό και σκληρό τραγούδι του νέου δίσκου, το «Αίμα» το οποίο το απογείωσε με το δυναμικό χιπ-χοπ της η Παλαιστίνια DeeFlex Twice. «Στο σκονισμένο πρόσωπο ενός παιδιού στη Γάζα που ψάχνει τους γονείς του σε μια στοιβαγμενη μάζα».

Τα «ιερατεία της Ορθοδοξίας» τη λέει στους 30-40ρηδες δήθεν επαναστάτες γιατί «αν είναι politically correct δεν είναι αναρχία» ενώ το ρεφρέν στο «Καπνός» που ακροβατεί ανάμεσα στον ανατολίτικο αμανέ και τη χιπ-χοπ έγινε αμέσως αγαπημένο των φαν χάρη και στην υπέροχη και δυναμική Άννα Τσαγκαλίδη που έδωσε ρέστα στο κανονάκι.

Πριν τα «Μέγαρα», το «λαϊκό», «Στα παλιά τα σοκάκια» έδωσε το στίγμα των SW μιλώντας για τα παιδικά μας χρόνια στις αλάνες και στα σοκάκια και πως τα μέρη δεν αλλάξανε σε αντίθεση με τους ανθρώπους.

«Δεν τους φταίνε οι ξένοι / ούτε οι Μουσουλμάνοι / τους φτωχούς δε θέλουν οι ρουφιάνοι»

Corto Maltese, Σύνορα, Χιπ-χοπ της Μεσογείου, κράτησαν ζεστό το κοινό και αποδείχθηκαν η τέλεια πάσα για την τελευταία «δόση» από τα νέα τραγούδια ανάμεσα σε αυτά το ομώνυμο του άλμπουμ Rebelde με την εξαίσια φωνή της Ναταλίας Κωτσάνη να του δίνει άλλο “χρώμα”.

«Hip-hop αντάρτικο κι αυτόνομο / προτάσσουμε λόγο στη βία / και φέρνουμε από τον υπόνομο / στην εξουσία δυσωδία»

Το φινάλε δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει «ένα του Άρη και ένα του Χρόνη» με το κοινό (2,5-3 χιλιάδες απόλαυσαν τη βραδιά στην Τεχνόπολη) να τραγουδάει κάθε στίχο, το «Θα ‘τανε δε θα ‘ταν 15» για τον Berkan Elvin που «τον έφαγε η εκεί αστυνομία», το «Τσιφλίκι» και φυσικά το αυτοαναφορικό για τους SW «Λένε» που τη… λέει στους mainstream (τ)ράπερς.

 

Setlist

Ο διάολος μέσα μου
Το όνειρο του σκλάβου
Για να νικήσουν
Του κόσμου τα λιμάνια
Φράουλες στη Μανωλάδα
Αίμα
Τα ιερατεία της ορθοδοξίας
Καπνός
Στα παλιά τα σοκάκια σου
Μέγαρα
Corto Maltese
Σύνορα
Το χιπ-χοπ της Μεσογείου
Τα ταξίδια που δεν έκανα ποτέ
Άλλη μια γύρα ακόμα
Rebelde
Θα τον αλλάξουμε εμείς
Του Άρη
Του Χρόνη
Θα 'τανε δε θα 'ταν 15
Το τσιφλίκι
Λένε