Robbie Williams: τρίτη και καλύτερη!

Με τη στόφα του σπουδαίου entertainer.

 

Του Γιώργου Μυζάλη

Από χθες το βράδυ ακούω Robbie (και προβλέπω να ακούω για κάμποσο καιρό ακόμα). Είχα φτιάξει μια playlist με τα αγαπημένα μου αμέσως μετά την προηγούμενη συναυλία του στη χώρα μας και κατέφυγα σε αυτήν έπειτα από τον ενθουσιασμό που μου προξένησε το χθεσινό live. Ήμουν, βλέπετε, και από τους τυχερούς (και σπάταλους) και είχα αγοράσει front standing εισιτήριο. Την προηγούμενη φορά το είχα «τσιγκουνευτεί» και είχα σκυλομετανιώσει.

Τα προηγούμενα χρόνια ο «οδοστρωτήρας» Robbie Williams με ενθουσίαζε με την δημιουργικότητά του, με την τραγουδοποιία του, με τη σόλο καριέρα του (σ.σ. ποτέ μου δεν εκτίμησα τους Take That ως οτιδήποτε), με τη δημοφιλία του και με μια πρωτοφανή ερμηνευτική «ποιότητα» που δεν αναδεικνυόταν στους κόλπους της boy-band. Τα τελευταία χρόνια με συγκινεί με τον συναισθηματικό τρόπο που προσεγγίζει αυτό που γνωρίζει να κάνει καλύτερα: να είναι ένας σπουδαίος entertainer. Για να το γράψω πιο καθαρά θα καταφύγω σε ένα κλισέ που θυμάμαι από το δημοτικό σχολείο: ο Robbie, παλαιότερα, διασκέδαζε τα ακροατήριά του, σήμερα τα ψυχαγωγεί δίχως την παραμικρή έκπτωση στη διασκέδασή τους. Πως; Με πρόζα ανάμεσα στα τραγούδια και συστατικά το χιούμορ, τον αυτοσαρκασμό, το story – telling και οπωσδήποτε μια φωνή που βρίσκεται ακόμα στην ακμή της.

Αν, φίλτατε αναγνώστη, ανήκεις σε εκείνους που θέλουν να ακούσουν το Feel και το Angels, μπορεί να σε δυσκολέψει το live του. Γιατί, αν ανήκεις στους παραπάνω, ενδεχομένως να μην αντιλαμβάνεσαι τις όποιες δυσκολίες έχει περάσει ο εκατομμυριούχους (για σένα) Robbie, να μην αντιλαμβάνεσαι καν τις δικές σου δυσκολίες και να ξενερώνεις, του τύπου: «δεν ήρθαμε εδώ για να μας πεις την ιστορία της ζωής σου – σιγά τα προβλήματα που έχει, τόσα λεφτά βγάζει». Έχε κατά νου, ακροατή μου, ότι η συγκεκριμένη (κερδοφόρος) δουλειά είναι ψηλά στις λίστες των καταθλίψεων, των εθισμών και των αυτοκτονιών.

Για μένα, ένας άνθρωπος που εκτίθεται κατά αυτό τον τρόπο είναι πάντοτε γοητευτικός. Με ενδιαφέρει η περίπτωσή του. Αν είναι και καλλιτεχνάρα, ένας λόγος παραπάνω. Και αυτή η πτυχή μιας συναυλίας του με αγγίζει πολύ περισσότερο από το όποιο setlist (που, εν προκειμένω, ήταν φανταστικό) και από την όποια έκτακτη συμμετοχή (Laura Pausini, χθες βράδυ). Γιατί με παρηγορεί για τα δικά μου, γιατί με κάνει να μπορώ να «δω» πίσω από τα τραγούδια.

Ο χθεσινοβραδυνός Robbie Williams ήταν θαυμάσιος για ακόμα μια φορά. Με μπάντα και ήχο που «σκότωνε» και με μια φωνή πιο λαμπερή από την προηγούμενη φορά. Θα του δώσω και γραπτώς, λοιπόν, την ευγνωμοσύνη μου και την υπόσχεση πως κάθε φορά που θα έρχεται, θα είμαι εκεί. Για τον σημερινό Robbie πιο πολύ και λιγότερο για εκείνον του 2006.

Υ.Γ.1. Ο Robbie Williams δεν «χωρά» στην ίδια πρόταση με την. Άννα Βίσση.
Υ.Γ.2. Για τους λάτρεις της στατιστικής ακολουθεί το setlist.

Rocket
Let Me Entertain You
Song 2 / Seven Nation Army / Livin' on a Prayer
Monsoon
Minnie the Moocher (The Ho De Ho Song) / Boom Boom Boom / Land of 1000 Dances
Rock DJ
Love My Life
Strong
Angels / Tripping / Better Man / Sexed Up / Candy
Relight My Fire
Me and My Monkey
Something Beautiful
Millennium
New York, New York
Come Undone
Beat It / Sweet Child O' Mine / Another One Bites the Dust / Enter Sandman / Could You Be Loved / Y.M.C.A. / Hey Jude (Παρουσίαση μπάντας)
Desire (με τη Laura Pausini)
She's the One
Feel
Angels