Πήγαμε στο Saskepticism Festival (εκεί που προσκυνήσανε τον Saske)

Στο ΟΑΚΑ

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού

Αντικειμενικά ήταν ένα μεγαλειώδες live. Υποκειμενικά, δεν μου άρεσε και δεν με ενδιέφερε. Αλλά, πραγματικά, ήταν εντυπωσιακό. Από κάθε άποψη. Παρασκευή βράδυ ο Saske έδωσε το live της ζωής του στο κλειστό μπάσκετ του ΟΑΚΑ, μπροστά σε περισσότερους από 15 χιλιάδες θεατές.

Καταρχάς να σας πω ότι ήταν μία εξαιρετική παραγωγή από αυτές που σπάνια βλέπουμε στην Ελλάδα. Το Plissken Festival το έκανε και έστησε ένα show από τα λίγα. Το βλέπετε και από τις φωτογραφίες, θα το έχετε δει και στα stories, με μία three sixty σκηνή, ώστε να βλέπει όλο το κλειστό. Ήχος, φώτα κι ένα τεράστιο video wall από πάνω να τους πιάνει όλους.

Ο Saske έπαιξε δυόμιση γεμάτες ώρες! Χορταστικός. Και με πολλούς guest, από τον Νέγρο ως την Τάμτα και από τη Φουρέιρα έως τη Μαρίνα Σάττι. Και ήταν πάρα πολύ καλός.

Το κοινό, νέα κορίτσια ως επί το πλείστον, στο 80% θα έλεγα, με ηλικίες από 15 έως 22-23. Να κραυγάζουν ειδικά στα πιο μελωδικά κομμάτια.

Συναυλιακά λοιπόν ήταν τέλεια, μουσικά (για μένα) ήταν εντελώς αδιάφορα. Αυτό το τραπ που στις περισσότερες φορές είναι στα όρια του λαϊκο (σκυλο)-τραπ δεν μου αρέσει. Ο Saske δεν θα παίξει πριν τον Παυλίδη σε ένα φεστιβάλ, θα παίξει πριν τον Κωνσταντίνο Αργυρό. Δεν το(ν) κατηγορώ όμως. Αυτό έλειπε δα...